Libertarian Order van Cindy Lin
Je zou je vandaag af kunnen vragen waarom je een boek zou moeten lezen. Al je vragen kunnen immers op een efficiënte wijze beantwoord worden door de computer. Voor het op een rijtje zetten van wat feiten is een boek niet meer het meest efficiënte middel. Cindy Lin maakt met haar nieuwe boekje duidelijk waarom het nog steeds zin heeft om door mensen geschreven boeken te lezen. In Libertarian Order zet ze een aantal feiten over verschillende smaken van anarchisme op een rijtje. Maar bovenal stimuleert de ons om zelf op onderzoek uit te gaan. Het boek is niet de beste manier om alles te weten te komen over het lievelingseten van Benjamin Tucker of de naam van de goudvis van Michael Bakunin. Sommige wetenswaardigheden zouden misschien zelfs nauwkeuriger geformuleerd kunnen worden. Maar die wetenswaardigheden kunnen we ook op ons gemakje opzoeken nadat onze nieuwsgierigheid is geprikkeld. En dat is wat Cindy Lin perfect voor elkaar krijgt.
De sub-titel suggereert misschien dat het om een masterscriptie gaat, maar zodra je het boekje in handen hebt, wordt duidelijk dat dit iets anders is. Het boek bevat een groot aantal kleurentekeningen, gemaakt door de kunstenares Wendy Maserati. En met conventies wat betreft de opmaak is weinig rekening gehouden. Hier en daar lijkt het boekje wel een dichtbundel.
Bij het bespreken van de vraag wat anarchisme inhoudt, begint Lin met een citaat van de 19e -eeuwse libertair socialist Benjamin Tucker. Sociale interacties zouden vrijwillig moeten zijn. Ze verduidelijkt dit later ook met de uitdrukking freedom as the power to say no, die ik zelf vooral ken van de hedendaagse politiek filosoof en basisinkomen-activist Karl Widerquist.
Waar veel mensen slechts een type anarchisme kennen, vergelijkt Lin diverse smaken en hun overeenkomsten en verschillen. Niet alleen Proudhon, Tucker, Bakunin en Kropotkin komen aan bod, maar ook Rothbard en, tot mijn grote vreugde worden zelfs de ideeen van Henry George en de geoisten aangestipt.
Bij het vergelijken van de diverse smaken wordt steeds gekeken naar een viertal thema’s. Niet alle anarchisten hebben een hekel aan het idee van een vrije markt en handel. Niet alle anarchisten willen door middel van een revolutie de regering omver werpen. En, wat mij betreft belangrijk, Lin bespreekt hoe verschillende soorten anarchisten denken over grondbezit. Het anarchisme is in Spanje immers mede tot bloei gekomen door woede over de feodale verhoudingen tussen de kleine boeren en grootgrondbezitters. Op dezelfde manier had Henry George een grote groep aanhangers in Ierland. Hoewel Benjamin Tucker geen fan was van Henry George, zijn er overeenkomsten in hun visie op land. Als een klein clubje mensen al het land bezit, kunnen anderen niet werkelijk vrij zijn en ligt uitbuiting op de loer.
Op dit moment wordt anarchisme vaak niet al te serieus genomen. Veel mensen denken bij anarchisme aan bommen en chaos. Of ze kennen enkel de variant anarcho-communisme. Daarom is het zinvol om de verschillende smaken waaruit we kunnen kiezen nog eens naast elkaar te leggen en de argumenten van verschillende denkers te wegen. Cindy Lin stimuleert ons met dit boekje om dit te doen.
Het boekje is onder andere te bestellen op Amazon https://amzn.eu/d/cuDH3Di
